In het onderwijs hoeven we niet terug naar het oude ‘normaal’. Een mix van digitaal en offline onderwijs (blended leren) heeft juist veel te bieden. Het blended onderwijs is sinds de Covid-19-pandemie in een stroomversnelling gekomen. Tijdens de tweede lockdown hebben docenten meer ideeën en geven ze hun onderwijs vorm op basis van de kennis uit de eerste lockdown. De lockdown heeft in die zin veel goeds gebracht: de kracht van blended leren kwam onder de aandacht. We hebben gezien dat online en offline samen meer kunnen opleveren. Meer en beter leren voor docent en student.

In normale tijden is het al een stevige klus om schoolleider te zijn. Maar nu in de coronacrisis het vertrouwde op de schop gaat en hetgedaan is met alle routines, lijkt niets meer vanzelf te gaan. In dit artikel bieden Gerritjan van Luin en Manon Ruijters een handreikingom binnen de spanning die dit oproept nieuwe stevigheid te ervaren in het leiderschap.

De nieuwe Wet natuurbescherming (sinds 2017) en Omgevingswet (vanaf 2021) hebben invloed op de rol en verantwoordelijkheden van gemeenten. Beide wetten bieden de mogelijkheid een integrale visie te ontwikkelen, gericht op stedelijke natuur en duurzame gebiedsontwikkeling. Dit onderzoek is een verkenning voor de randvoorwaarden van datagebruik. Er wordt inzicht gegeven in bestaande instrumenten en aangegeven hoe aanvullend datagebruik kan worden ingezet als hulpmiddel voor gemeenten bij hun nieuwe rol. Het onderzoek richt zich hoofdzakelijk op de gemeente Almere en het Floriadeterrein (2022).

In dit rapport worden de resultaten van het onderzoek gepresenteerd dat Aeres Hogeschool Dronten voor de Stichting Natuurlijk Melken 2050 heeft uitgevoerd. Met het onderzoek wordt een bijdrage geleverd aan het project Melklab 2.0. In het project Melklab 2.0 wordt gezocht naar de meerwaarde van natuurinclusieve melkveehouderij voor de melkkwaliteit en de management keuzes die melkveehouders kunnen maken om die melkkwaliteit te beïnvloeden. Het onderzoek dat door Aeres Hogeschool is uitgevoerd bestaat uit twee delen. Een deel gaat over de praktijkvraag naar de relatie tussen kruidenrijk grasland en gezondere melk en een deel gaat over andere aspecten van het rantsoen en de relatie met de samenstelling van melk en kaas.

Interview met Frank de Jong. Ecologisch intelligent handelen is nodig om actuele problemen in de wereld aan te pakken. Die los je niet op met bestaande denkwijzen en methoden, maar wel met kenniscreatie in dialoog met anderen. En daar ontbreekt het aan binnen het onderwijs. Het inzicht dat vraagstukken in samenhang moeten worden aangepakt, leidt ook tot een kritische reflectie op de inrichting van ontwerp- en bouwprocessen, waarbij opdrachtgevers en betrokken partijen vooral binnen bestaande kaders blijven werken.

Het thema duurzaamheid doet onomkeerbaar zijn intrede in de wereld. Dat vervolgens wordt gezocht naar de connectie tussen ‘duurzaamheid’ en ‘leren’ door organisaties die duurzaamheid op de kaart willen zetten, is niet zo vreemd. Er valt immers nog veel te ‘leren’ willen we onze producten, onze manier van werken, onze manier van levenduurzaam maken. Maar de connectie wordt ook op een andere manier gelegd, namelijk in metaforische zin: hoe duurzaam organiseren wij het leren en ontwikkelen in en van onze organisatie?

Zo gewoon als leren is, zo moeilijk is het begeleiden ervan of het praten erover. Toch is dat een belangrijk deel van ons dagelijks werk. Vaak gebeurt dat met (een redelijke mate van) tevredenheid,maar soms ook met frustratie, irritatie, verbazing,verwondering of simpelweg onbegrip en gepuzzel.Waarom krijg je het er niet uit, terwijl je het gevoel hebt dat iemand het wel in zich heeft? Je hebt dit al een aantal keren toegelicht; waarom landt het niet? Waarom komt iemand zo traag in actie en gaat hij de uitdaging niet gewoon aan? Om de verwachtingen te richten: dit artikel biedt geen handreikingen om deze irritaties op te lossen.Liever doen we een oproep om ze wat uit te vergroten,onder de loep te leggen en te gebruiken als informatiebron. Leren zit voor een groot deel ‘tussen ’mensen. Het herkennen van de bijbehoren de emoties kan een nuttige kapstok zijn om een betere begeleider te worden. Daarbij is het wel belangrijk dat de begeleider de verschillen in leren doorziet.In dit artikel gaan we in op de verschillen tussen kunst afkijken, participeren, kennis verwerven,oefenen en ontdekken, en op de uitdagingen waarvoor dit de begeleider stelt. Daarnaast willen we een extra dimensie toevoegen: de snel veranderende wereld. Deze vraagt niet alleen om méér leren, maar ook om andere vormen van leren. We introduceren daarom ook twee nieuwe leervoorkeuren:doorzien en verbeelden. Dit zijn vormen van leren die passen bij het leren in toenemende complexiteit.Ten slotte overzien we het totale spectrum van leren en ontwikkelen.

Aansluiten bij de vraag uit de samenleving, regie voeren,werken in steeds veranderende omstandigheden: de grotedecentralisaties vragen nogal wat van ambtenaren. Hoe kunnenzij zich dat nieuwe vakmanschap eigen maken? Lector, adviseuren schrijver Manon Ruijters: “Het gaat niet alleen om nieuwekennis en vaardigheden, maar zeker ook om het onderzoekenvan wie jij bent als professional, waar jij voor staat.” Interview met Manon Ruijters.

In gesprek met Manon Ruijters. In dit gesprek wordt gezocht naar woorden en thema’s die liggenop het raakvlak van haar werk en debegeleidingskunde. De ambitie is hetleveren van een bijdrage aan het definiërenvan de begeleidingskunde als praktijkwetenschappelijkgebied, naast de verander-,bestuurs- en organisatiekunde

Eind 2014 jaar stemden de leden van de VO-raad in met de beroepsstandaard voor schoolleiders. In aanvulling op deze standaard presenteren Manon Ruijters en Gerritjan van Luin in dit artikel een model dat volgens hen een ruimer inzicht geeft in de professionele identiteit van schoolleiders. Dit model zou gebruikt kunnen worden om de beroepsstandaard meer diepgang en betekenis te geven.

Professionals binnen de kinderopvang worden overladen met nieuwe ontwikkelingen. Ontwikkelingen die voortkomen uit hun vak, veranderingen in de organisatie, maatschappelijke invloeden. Het is niet makkelijk je binnen al die invloeden staande te houden en het ‘goede werk’ te leveren. Werken aan professionele identiteit kan helpen, vindt Manon Ruijters, hoogleraar Leren, Ontwikkelen en Gedragsveranderingaan de Vrije Universiteit in Amsterdam. |

De rubriek Podium brengt belangrijke Nederlandse academische bijdragen voor het voetlicht, zoals inaugurele redes, afscheidstoespraken, interviews en smaakmakende proefschriften. Voor deze aflevering bewerkte Manon Ruijters haar oratie, uitgesproken op vrijdag 17 november 2017, bij de aanvaarding van het ambt van hoogleraar leren, ontwikkelen en gedragsverandering aan de Vrije Universiteit te Amsterdam.

Het beeld van wat leren nu eigenlijk is, is de laatste jaren flink opgerekt. Met de verbreding nemen de mogelijkheden toe, maar is het vraagstuk hoe de goede interventie op de goede plek te krijgen ook groter geworden. Immers, hoe kom je voorbij trends of persoonlijke voorkeuren van ontwerpers of vermijd je de snelle keuze voor wat ‘laatst toch wel erg goed werkte’? Het blijkt niet eenvoudig om je weg te vinden in het fijnmazige doolhof dat de leertheorie vormt. Het is juist de organisatiecoach (of breder gesteld de organisatieontwik­kelaar) die in dit zoekplaatje de helpende hand kan reiken. Wil de organisatiecoach bottom­upleerprocessen binnen organisaties faciliteren en het leervermogen van organisaties zelf versterken’ (Van den Boomen & Sybesma, 2015), dan is het cruciaal dat deze professionals de ‘grondtonen’ of families in vraagstukken onderkennen en benutten. De organisatiecoach moet in staat zijn in een teamontwikkeling te herleiden dat het voor ervaringsleren wellicht nog te vroeg is, omdat een helder professioneel frame ontbreekt. Hij moet managers en P&O’ers die blijven steken in het belang van uitgewerkte leer­ en ontwikkeldoelen kunnen meenemen in de beperkingen ervan. En de organisatiecoach is bij uitstek de persoon die in staat moet zijn om in het vormgeven van een management­developmentprogramma weg te bewegen van opleidingsdagen. Niet omdat het de trend is, maar omdat een andere vorm van leren de gestelde ambities beter ondersteunt. In dit artikel onderscheidt de auteur zeven van deze grondtonen: informatief leren, transformatief leren, onderzoekend leren, ervaringsleren, impliciet leren, collectief leren en generatief leren. De grondtonen verge­makkelijken de zoektocht in het ruime veld van leertheorie, om te komen tot een betere match tussen vraagstukken in organisaties en passende ontwikkelstrategieën.

Interview met Manon Ruijters, Lector Aeres Hogeschool Wageningen over educatie en diversiteit in hoe mensen leren.

Hoe stimuleer je het onderzoekend vermogen van vmbo'ers? Jantine van Beek sprak diepgaand met een aantal docenten over wat ze doen en zouden willen doen.